Janshen – Hahnraths heeft recentelijk besloten om jongvolwassenen van 18 tot 21 jaar toe te laten in hun (landbased) Fair Play speelhallen door de leeftijdsgrens te verlagen naar 18 jaar, waar deze eerder op 21 jaar lag. Of de begeleiding van jongeren de enige achterliggende gedachte is (en niet winstmaximalisatie) van het noodlijdende Janshen – Hahnraths laten we hier even buiten beschouwing. Men pretendeert immers de noodzakelijke zorgplicht beter te kunnen uitvoeren dan enige andere exploitant. Wat ligt ten grondslag aan deze “stellige stelling”?
In dit artikel ga ik verder in op het vraagstuk: “aan de deur weren of binnen begeleiden?”, meer specifiek ook voor de online casino’s.
De mens is van nature een Homo Ludens, een spelende mens. Spel en competitie zitten diep in ons geworteld, en daarmee ook de drang om risico’s te nemen, te wedden en te gokken. Dit is niet nieuw; kansspelen bestaan al eeuwen en hebben een vaste plek in de menselijke cultuur. Maar wat als deze oeroude behoefte botst met de kwetsbaarheid van de jongvolwassene?
Jongvolwassenen tussen de 18 en 23 jaar bevinden zich in een kritieke levensfase. Hun brein is nog volop in ontwikkeling, vooral de prefrontale cortex, die verantwoordelijk is voor impulscontrole en risicobeoordeling. Dit maakt hen gevoeliger voor gokgerelateerde schade, zoals verslaving en financiële problemen. De vraag is dan ook: moeten we jongvolwassenen weren van online casino’s of hen juist binnenlaten en begeleiden?
Een voorbeeld dat illustreert hoe spelers altijd manieren vinden om kansspelen te creëren, zelfs in restrictieve omgevingen, komt uit eigen ervaring. Een klant van awp-design.nl, exploitant van flipperkasten in een jurisdictie waar gokken verboden was, ontdekte een merkwaardige trend.
De flipperkasten draaiden extreem goed, en na berekening bleek dat gemiddeld iedere twee minuten een spel werd afgerond – veel sneller dan normaal.
Een locatie-bezoek onthulde het mysterie: een groep van vier spelers gebruikte de flipperkast als een rudimentaire gokmachine. Bij elke bal werd USD 10,- per persoon op de glasplaat gelegd en een eindcijfer geroepen. Vervolgens trok een speler aan de plunger en schoot de bal af. Zonder de flippers te gebruiken, verliet de bal willekeurig het speelveld na enkele bumpers geraakt te hebben en genereerde een willekeurige score.
Degene wiens eindcijfer overeenkwam met het eindcijfer van de score, won USD 40,-. Op deze manier werd de flipperkast in feite omgetoverd tot een random nummer generator, waardoor gokken op ingenieuze wijze toch mogelijk werd.
Een steeds luider klinkend pleidooi stelt dat de groep jongvolwassenen volledig geweerd moet worden uit de wereld van online kansspelen. In theorie klinkt dit als een beschermende maatregel, maar in de praktijk schuilt hier een gevaar.
Jongvolwassenen die toch willen gokken, zullen andere wegen zoeken. En die wegen leiden vaak naar de illegaliteit, waar geen toezicht, controle of zorg is.
Illegale aanbieders hebben geen limieten, geen speelpauzes en geen verplichte interventies bij risicovol gedrag. Wie bescherming zoekt door de poorten te sluiten, verliest uit het oog wat er zich buiten de muren afspeelt.
Daarbij komt dat de drempel om op het illegale circuit te belanden, tegenwoordig lager is dan ooit. Via sociale media en cryptobetalingen kunnen jongeren eenvoudig toegang krijgen tot clandestiene goksites. Deze platforms opereren buiten de wet en hebben geen enkele verplichting om verslavingspreventie toe te passen. Dit maakt het risico op gokverslaving en financiële problemen aanzienlijk groter. Wanneer problemen zich opstapelen, is het vaak te laat en bevindt de jongvolwassene zich in een neerwaartse spiraal.
In plaats van een harde grens te trekken, kan het verstandiger zijn om deze groep toe te laten binnen een gecontroleerde en gereguleerde omgeving. Door verantwoord speelgedrag aan te moedigen, duidelijke limieten te stellen en vroege signalen van problematisch gedrag op te sporen, kan de kansspelindustrie een rol spelen in preventie en begeleiding. Dit vraagt om een balans tussen toegankelijkheid en bescherming, waarbij streng toezicht, verplichte speellimieten en educatie over gokverslaving centraal staan.
Een mogelijkheid is een progressief toegangsbeleid, waarbij jongvolwassenen geleidelijk kennismaken met kansspelen onder strikte voorwaarden. Bijvoorbeeld door lagere stortingslimieten, verplichte wachttijden en frequente interventiemomenten. Dit helpt hen bewust te worden van de risico’s zonder direct aan ongeremde verleidingen blootgesteld te worden.
Daarnaast kunnen technologieën zoals AI-gestuurde monitoring bijdragen aan vroegtijdige detectie van risicogedrag. Online casino’s kunnen patronen herkennen die wijzen op beginnende gokproblemen en direct ingrijpen door meldingen te sturen of tijdelijk de toegang te beperken. Dit voorkomt dat jongeren onbewust afglijden in een problematisch gokpatroon.
Naast regulering en monitoring is educatie cruciaal. Jongvolwassenen moeten al op jonge leeftijd geïnformeerd worden over de risico’s van gokken, net zoals bij alcohol en drugs gebeurt. Scholen en instanties kunnen hierin een rol spelen door voorlichting te geven over verantwoord spelen, verslavingsrisico’s en de werking van kansspelen. Een geïnformeerde speler maakt bewustere keuzes en is minder vatbaar voor problematisch gokgedrag.
Een ander aspect is de betrokkenheid van ouders en verzorgers. Veel jongeren beginnen met gokken uit nieuwsgierigheid of sociale druk. Door ouders en opvoeders actief te betrekken bij preventiecampagnes, kunnen zij een belangrijke rol spelen in het signaleren en bespreken van gokgedrag. Open gesprekken over geldbeheer, risico’s en persoonlijke grenzen kunnen bijdragen aan een gezondere houding ten opzichte van kansspelen.
De discussie blijft lastig: bescherming versus autonomie, regulering versus verbod. Maar één ding is zeker: als we de Homo Ludens de legale weg ontzeggen, zal hij een andere weg vinden. En die weg kan weleens veel gevaarlijker zijn. Daarom is het cruciaal om een gebalanceerd beleid te hanteren waarin jongvolwassenen niet simpelweg worden buitengesloten, maar juist op een gecontroleerde en veilige manier kennismaken met kansspelen.
Door regulering, educatie en technologische monitoring te combineren, kan de samenleving een omgeving creëren waarin jongvolwassenen beschermd worden tegen gokgerelateerde schade, zonder hen de mogelijkheid te ontnemen om op een verantwoorde manier deel te nemen. Enkel zo voorkomen we dat de deur niet alleen dichtgaat, maar dat deze groep volledig uit het zicht verdwijnt.
Het toelaten van jongvolwassenen in casino’s (b)lijkt dus een te verantwoorden, verantwoorde keuze, welke niet enkel voortkomt uit de drang naar winstmaximalisatie door de casino’s.
Dat gezegd hebbende heeft Hard Rock Casino sinds 3 februari 2025 de leeftijdsgrens van 24+ verlaagd. Vanaf genoemde datum worden spelers onder de 24 (18-23 jaar) ook toegelaten bij het online casino. Daarnaast biedt Hard Rock Casino de Hard Rock Academy, waar spelers terecht kunnen om meer te leren over een veilige, verantwoorde gokomgeving.
3 februari 2025 
