de Gonzalo-methode, winnen met roulette
6 september 2022
Iedere roulette-speler weet dat het casino een voordeel heeft bij het spel. Met een Amerikaans wiel is dat zelfs groter dan bij het Europese. Toch blijven er altijd individuen die, eventueel met de Gonzalo-methode, willen proberen winst te maken niet door spel, maar door scherpzinnigheid.
Dat gebeurt niet alleen bij roulette overigens. Wij spraken ooit de eigenaar van slotenfabriek Lips. Die zei hem, ‘het enige dat wij kunnen doen is blijven innoveren en sloten maken waarmee we inbrekers voor blijven. Want inbrekers vinden altijd weer wegen sloten te openen’.
Bij spellen moet een casino vaak wachten op eerste constatering van valsspelen of fouten in apparatuur, voor ze het probleem oplost en meestal voorgoed. Zoals dat na het gebruikt van de Gonzalo-methode gebeurde.
De in 1947 geboren Spanjaard Gonzalo Garcia-Pelayo was vastbesloten een belangrijk filmmaker te worden. Hij studeerde aan de filmschool en maakte een periode meerdere films. Maar hij vond altijd tijd voor andere activiteiten. Die kwamen toevallig op zijn pad of hij ontwikkelde ze vanuit verwondering.
Het zat zijn filmambities soms in de weg. Want na het oprichten van een radiostation en starten van een nachtclub rolde hij in de muziekwereld. In Spanje werd hij vooral bekend als muziekproducent. In dezelfde tijd dat hij albums van veel bekende Spaanse muzikanten produceerde, ondernam hij ook weer allerlei andere activiteiten. Zo was hij manager van meerdere stierenvechters.
Volgens sommige bronnen ging Gonzalo in zijn studenttijd al naar casino’s. Hij zou daar gokken vanwege geldgebrek. Maar het was de filmschool dat geld tekort kwam. De school werd opgeheven voor Gonzalo kon afstuderen. Het versnelde de start van zijn ondernemerschap. Die bestond in de zestiger en zeventiger jaren echter voornamelijk uit muziek en film.
Casinospelen waren hooguit een tijdverdrijf, zoals naar de bioscoop gaan of een cafébezoek met vrienden. Het was pas eind jaren tachtig dat Gonzalo serieuzer aandacht gaf aan het casinospel. En een enkele jaren daarna een legende werd in de geschiedenis van roulette.
Tijdens een gesprek met zijn vijf zoons en enkele neven kwamen croupiers ter sprake. Enkele aanwezigen suggereerden dat er verschil zat in de opgooi van het balletje. Elke croupier deed dat anders. Zelfs wanneer de afwijking gering zou dit invloed hebben op de uitkomst.
Gonzalo vond het gesprek, zoals die vaker plaatsvinden bij verjaardagen en dergelijke bijeenkomsten, leuk. Maar in dit geval leek het hem interessant te kijken of de bewering van zijn familieleden klopte. Dus vroeg hij een neefje casino’s te bezoeken, hoofdzakelijk het Grote Casino van Madrid.
Het neefje maakte notities zoals de naam van de croupier, aan welk wiel ze stonden, de beweging waarmee ze het balletje opgooiden. En natuurlijk noteerde hij ook het vakje waarop de balletjes terecht waren gekomen als het wiel tot stilstand was gekomen.
Na een dag filmen of muziek produceren analyseerde Gonzalo de gegevens. Daarbij constateerde hij al snel dat de croupiers nauwelijks tot geen invloed hadden op de loop van het balletje. Maar hij zag wel een afwijking in het gebruikte wiel. Sommige nummers vielen bij bepaalde wielen vaker dan statistisch normaal zou zijn.
Hij vermoedde een defect aan het wiel in de roulettetafel en besloot dit verder te onderzoeken. Eerst liet hij het neefje nog enkele maanden gegevens verzamelen. Die bevestigden zijn vermoeden. Er zaten afwijkingen in de wielen. Gonzalo besloot een team samen te stellen, waarvan zijn zoon Ivan de leiding kreeg.
Het team ging spelen in het Grote Casino van Madrid. Ze speelden een maand en verlieten het casino elke dag met een miljoen peseta’s winst. Dat kwam in die tijd overeen met ongeveer 13.000 gulden. En had een waarde te vergelijken met 22.000 euro nu.
Dat klinkt prachtig natuurlijk, een winst met omgerekende waarde van ruim 600.000 euro in een maand. Maar het was enorm arbeidsintensief. Gonzalo en leden van het team zaten vaak meer dan 10 uur per dag te spelen.
De resultaten van Gonzalo en zijn team bleven natuurlijk niet onopgemerkt. De truc van Gonzalo kwam al snel naar buiten. Daarop pasten veel casino’s de onderhoudsfrequentie aan of vervingen hun roulettewielen aan. Sommige speelhallen deden dat direct, anderen wat later.
Maar de Gonzalo-methode toepassen is nauwelijks meer mogelijk. De roulettewielen zijn tegenwoordig van andere materialen. Casino’s controleren de wielen ook vaker. En mocht er eens eentje te veel en vaak afwijken dan wordt het wiel vervangen.
Maar zoals ‘de ouwe Lips’ al aangaf kunnen ook casino’s niet anders dan proberen de slimmerds voor blijven. Met de verbeterde roulettewielen en digitale apparaten is het bijna onmogelijk een statistische afwijking te ontdekken, als die er al zou zijn. Valsspelen is de enige mogelijkheid als het met gewoon spelen niet lukt, of je van huis uit een criminele inslag hebt. Hoewel valsspelen tegenwoordig ook veel moeilijker is dan vroeger.
Toch kun je in met name cafés met oude gokkasten nog mensen tegenkomen die beweren een winnend systeem te hebben dat afwijkt van gewoon het spel spelen. Ze hebben het bijvoorbeeld over een klik-geluid, waarna het tien beurten duurt voor de jackpot valt. Of een bepaalde combinatie waarna, weer een aantal beurten later, een maximale uitbetaling volgt.
Als objectieve toeschouwer zag je statistisch dan al dat er meer geld in de gokkast ging dan zij er ooit uit zullen halen. Maar wellicht dat geloof in zo’n afwijkend winnend systeem, even aantrekkelijk is als kijken naar de draaiende schijven van de slotmachine.
