Kijken naar het belasten van weddenschappen begint wederom met de gokdiscussie over de moraliteit van gokken en wedden. Gokken is zo’n wijdverbreide praktijk. Zoveel mensen van allerlei klassen geven zich er af en toe aan over als amusement. Daardoor aarzelt de algemene opinie zich er verkeerd over uit te spreken, hoewel er bij gokken altijd het gevaar bestaat van de gokgewoonte.
Bovenstaande tekst komt vrij vertaald uit een Amerikaans tijdschrift. Het handelt over de adviezen van een commissie die keek naar het heffen van belasting op gokken en wedden. De tekst gaat verder …
Ik stel voor enkele ethische problemen te onderzoeken rond de vraag hoe en waarom gokken verkeerd is, als het verkeerd is. Want de problemen zijn ingewikkelder dan het rapport van de commissie suggereert. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen wedden, en het spelen van roulette en het nemen van loten.
We moeten een scherp onderscheid maken tussen wedden op kans en wedden op vaardigheid of kennis. Er is een groot verschil tussen het steunen van een paard, waarvan we geloven dat het superieur is aan zijn concurrenten, en wedden dat een munt ‘kop' zal opleveren.
Interessant is ook het bericht in een ander tijdschrift uit New York. Daarin gaat het onder andere over een wet om wedden op bepaalde sporten te verbieden; een wet ingediend door de staat. Uit de tekst blijkt tevens dat het Amerikaanse congres voorstelt het speculeren op aandelen te verbieden.
Interessant in die gokdiscussie zijn overigens ook de opmerkingen over spelletjes zoals we die kennen van kranten en televisieprogramma’s. Dat je een puzzeltje doet en de oplossing kunt doorgeven en dan 40 cent moet bijbetalen. De prijs is een prul, maar door de vele deelnemers verdient de uitgever of televisiezender flink aan de wedstrijd.
Maar het meest druk maakt de schrijver zich over de gokadvertenties en wet-tips. De tips zijn onderzocht. Van de 4223 wed-tips over favorieten bleken er 3199 uiteindelijk verliezers en van 898 andere tips waren er 777 fout.
Wanneer je naar de geschiedenis van gokken en wedden kijkt, herken je de golfbeweging die bij alles in het leven is te zien. Dat blijkt. Bovenstaande teksten komen uit oude tijdschriften, respectievelijk 1925 en 1908.
Je moet er vanzelfsprekend nog veel meer tijdschriften bij pakken om de golfbeweging goed te kunnen zien. Dat hebben wij gedaan. Dan blijkt in de ene periode de nadruk in de gokdiscussie te liggen op overheidsinkomsten, vrije keuze en dergelijke. En heeft in een volgende periode religieuze interpretatie, druk van verslavingsdeskundigen en dergelijke de overhand. In de ene periode laat men de gokteugels vieren en in de andere worden ze weer aangetrokken met verboden en beperkingen.
Wat ook interessant is, zijn de aanleidingen en/of oorzaken. Mensen wijzen vaak naar de overheid bij zaken waarmee ze het niet eens zijn. Maar in de geschiedenis, zelfs als je alleen kijkt naar de gokdiscussie, blijken het vaker de omstandigheden te zijn. Waarna mensen, inderdaad vaak vanuit de overheid, beslissingen (moeten) nemen.
Wellicht niet het beste, maar wel een leuk, voorbeeld ligt ook in New York. Toen de Nederlanders in 1664 New York verlieten, en de Britten de macht overnamen, nam het gokken enorm snel toe. New York werd zelfs het centrum van gokken in Amerika. Naast de gebruikelijke gokspellen groeide vooral het aantal weddenschappen rond paardenraces.
De eerste Engelse machthebber, kolonel Richard Nicolls, liet direct na de overdracht een racebaan aanleggen. Op die Newmarket racebaan vond in 1666 de eerste Amerikaanse paardenrace plaats waarbij wedden mogelijk was. Naast paardenraces en kaartspellen waren in die tijd ook stieren- en hanengevechten populair.
De gokdiscussie is een golfbeweging tussen voor- en tegenstanders met vrijwel steeds dezelfde grote termen. Dan gaat het over amusement, belasting, verslaving en kansberekening. In de uitwerking zien we echter wel veranderingen. De argumenten zijn tegenwoordig veel meer dan vroeger omgeven met details.
Dat komt vooral door vorderingen in verschillende wetenschappen. Psychologen zorgden voor vele nieuwe termen. Neurowetenschappers namen meer waar in de hersenen van gokkers, zoals de toename van dopamine aanmaak bij gokwinsten. Wiskundigen verbeterden kansberekening, wat interessant is voor gokkers die met een strategie hun winsten willen verhogen. En verdergaande vercommercialisering maakte voor politici de tweestrijd lastiger tussen inkomsten en verbod.
Toch is het nog steeds leuk een oud tijdschrift of boek te lezen, of er op zijn minst in te bladeren. Want ondanks de veranderingen en vele nieuwe begrippen blijkt dat je kunt zeggen: het is (nu nog steeds) meer van hetzelfde.