World Series of Poker, een geschiedenis en meer
23 november 2020
Interessante gebeurtenissen in de geschiedenis hebben vaak vele vaders, wordt wel gezegd. Dat geldt ook voor de World Series of Poker. Er zijn meerdere verhalen in omloop over het ontstaan van dit belangrijkste pokertoernooi. Verbindende factor in alle verhalen is casino-innovator Benny Binion.
Na uitgebreid onderzoek kunnen we meerdere verhalen naar het rijk der fabelen verwijzen. De hardnekkigste historie van de World Series of Poker, naast het meest waarschijnlijke verhaal, handelt over Tom Morehead. In meerdere boeken en artikelen wordt deze man geïntroduceerd. Hij zou als eigenaar van het Riverside Casino in Reno een pokertoernooi hebben georganiseerd. Daarna zou Binion hetzelfde doen in zijn horseshoe casino in Las Vegas.
Tom Morehead is echter in officiële stukken niet te vinden, ook niet als Thomas, Tommy of een ander alternatief van zijn voornaam. In de geschiedenis van het Riverside Casino komt hij niet voor. We kunnen het verhaal rond Tom Morehead sluiten met de opmerking, ‘het bracht ons een interessant verhaal over een opmerkelijk casino hotel in Reno, waarover we later zullen berichten’.
Het ware en meest waarschijnlijke verhaal over de oorsprong van de World Series of Poker komt ongetwijfeld van Benny Binion. Na het derde toernooi laat hij zich in 1973 uitgebreid interviewen over zijn leven. Het ontstaan van de World Series of Poker komt daarbij zijdelings ter sprake. Met zijn opmerkingen als rode draad zijn andere opmerkingen en verhalen tot een geheel te maken, tot een geschiedenis van de World Series of Poker. Waarbij je gerust nog vraagtekens mag zetten.
De oorsprong begint veel eerder dan de meeste bronnen vertellen. Kort nadat Binion in 1951 partner wordt van het Horseshoe Casino vraagt Nick Dandalos hem een pokerspel te organiseren met hoge inzet. De Griek Dandalos is een beruchte, voorkomende speler, waarvan men vermoedt dat hij maffia-contacten heeft. Binion belt zijn vriend Tony Moss, op dat moment een van de betere pokerspelers in het land.
In januari 1951 begint het pokerspel tussen de twee ervaren spelers. Het spel duurt tot mei van dat jaar. In de tussentijd verdient Binion veel geld door betalende toeschouwers toe te laten. Ze staan zes rijen dik achter de touwen. Enkelen mogen voor minimaal 10.000 dollar een tijdje meespelen.
Ergens in mei houdt Dandalos het voor gezien. Hij bedankt Moss voor het spel en maakt hem daarmee volgens betrokkenen 2,5 miljoen dollar rijker. Ongeveer zo’n zelfde bedrag verdient Binion met het poker duel Moss – Dandalos. Die opbrengst zet Binion aan het denken. Hij organiseert daarna meerdere pokerwedstrijden.
In een eerder verhaal over Benny Binion op OnlineCasinoGround kun je lezen over zijn criminele verleden. De eerste helft van zijn leven is hij een inbreker, moordenaar en belastingontduiker. Voor dat laatste gaat hij, twee jaar na het poker duel, uiteindelijk een paar jaar de gevangenis in. Hij is dan inmiddels eigenaar van het Horseshoe Casino. Zijn zoons Jack en Ted nemen de leiding daarvan officieel over. In de wandelgangen weet echter iedereen wie er echt aan de touwtjes trekt.
Wanneer je dieper in het criminele verleden van Benny Binion duikt, ontdek je dat hij veel vijanden maakte in het criminele wereldje. Het is zijn belangrijkste reden geweest om in 1946 naar Las Vegas te verhuizen.
Na zijn gevangenisstraf organiseert Binion nog weleens een eenvoudige pokerwedstrijd in het Horseshoe Casino, dat dan officieel geen pokerruimte heeft. In 1969 krijgt hij een uitnodiging een pokerwedstrijd bij te wonen, dat in Reno is georganiseerd door Tom Moore, eigenaar van het Holiday Hotel. Het is een idee van Vic Vickrey, een marketing trendsetter in de gokindustrie.
Vickrey bedenkt de pokerwedstrijd met hoge inzetten om klanten naar het nieuwe hotel te trekken. Hij noemt het de Texas Gamblers Reunion. Het wordt een hereniging van Binion met de maatjes uit zijn thuisstaat, waaronder Tony Moss. Zijn oude vrienden zijn mannen die figureren in menig maffia-boek. Waaronder bijvoorbeeld huurmoordenaar Charles Harrelson, de vader van acteur Woody Harrelson.
De spelers wisselen regelmatig van spelwijze om de kansen te verdelen. Van draw en caribbean stud poker gaat het naar low ball, vijf kaart stud en andere varianten. De zeven kaart stud variant, beter bekend als Texas hold’em, is het meest populair. De wedstrijd duurt een hele week.
De gezelligheid en vooral de opbrengsten doen Binion terugdenken aan het poker duel met hoge inzetten, dat hij in 1951 organiseerde. Tom Moore vertelt hem dat zijn evenement eenmalig was. Binion pakt het idee op voor zijn Horseshoe casino. Zijn plan komt in een stroomversnelling als meerdere grote namen zijn initiatief ondersteunen, zoals de rijke industrieel Howard Hughes en de toen landelijk bekende sportcommentator Jimmy Snyder. De laatste zorgt voor veel publiciteit vooraf.
Binion hoeft daarna alleen nog uitnodigingen te versturen naar de top pokerspelers van het land. Volgens sommige bronnen noemt hij de wedstrijd daarin al de World Series of Poker. Maar Binion gaat bij het organiseren nog uit van een eenmalig evenement.
Dat blijkt onder andere uit de omzichtigheid waarmee hij zijn casino aanpast voor de pokerwedstrijd. Hij heeft immers geen pokerzaal. Dus moet hij een geld verdienende ruimte opofferen voor een wedstrijd, waar hij als bank slechts een klein percentage per pot zal ontvangen. Bij poker strijden de spelers immers tegen elkaar.
Er is ook geen prijzenpot voor de winnaar. En de winnaar wordt door de medespelers aangewezen. Het is dus, zoals de latere pokerwedstrijden en -toernooien, nog geen freeze-out. Daarbij legt ieder spelen eenzelfde hoeveelheid fiches in. De winnaar is dan degene die aan het eind alle fiches heeft. Johnny Moss wordt na tien dagen pokeren door de andere spelers van de eerste wedstrijd aangewezen als winnaar. Hij ontvangt daarvoor een beker.
Het eerste toernooi kost Benny Binion vrijwel niets. Hij stelt ruimte beschikbaar en verstuurt de uitnodigingen. De publiciteit doet Jimmy Snyder. Afspraak met hem is dat Benny Binion slechts de kosten hoeft te vergoeden van verslaggevers die naar het toernooi komen.
Ted Thackrey schrijft als een van de aanwezige verslaggevers over de eerste wedstrijd. In de Los Angeles meldt hij zelden zo’n saai evenement te hebben meegemaakt. De titel ‘world series’ roept volgens hem een rijke, indrukwekkende sfeer op. Maar die had de eerste wedstrijd zeker niet.
‘Dagenlang zie je emotieloze mensen fiches heen en weer schuiven’, schrijft hij. ‘Het was in één woord saai. Dat het een norse, oncharismatische winnaar opleverde na stemming onder de spelers, hielp ook niet. Je moet een manier vinden om er een wedstrijd van te maken, een echt sportevenement met spektakel’.
Het verslag van Thackrey steekt Thomas Preston, een van de spelers. Hij suggereert Benny Binion er een toernooi van te maken, een winnaar-krijgt-alles ‘freeze-out’ toernooi. Binion, nog enthousiast vanwege de vele publiciteit voor zijn casino, ziet een vervolg wel zitten.
In mei het jaar erop vindt de eerste World Series of Poker plaats als freeze-out toernooi. Er zijn meerdere wedstrijden op basis van pokervarianten. Uiteindelijk wordt de finale wedstrijd gespeeld door Johnny Moss tegen … ja, dat is dus niet bekend. Sommige melden dat Walter Pearson zijn tegenstander was, anderen houden het op Jack Straus. Maar Johnny Moss wint en gaat met de prijzenpot van 30.000 dollar naar huis.
De pokerwedstrijden in het Horseshoe casino zijn beslist niet het enige toernooi. Vooral in Texas worden in die tijd wekelijks pokerwedstrijden georganiseerd. Er zijn in de 50’er en 60’er jaren ook al meerdere pokerspelers die als professionele spelers rondtrekken van wedstrijd naar wedstrijd.
Dat de World Series of Poker een begrip wordt is vooral te danken aan de commerciële vaardigheden van Benny Binion. En Thomas Preston, de professionele pokerspeler, blijkt een enthousiast ambassadeur van het toernooi. Verder helpt het dat de media interesse heeft. Dat beetje geluk moet je hebben bij het organiseren van een evenement.
Tijdens de World Series of Poker spelen de deelnemers met fiches die alleen tijdens dat toernooi geldig zijn. Rondom het toernooi zijn er echter meerdere pokerwedstrijden waar met echt geld wordt gespeeld. Er is dus tijdens het toernooi voldoende leven in de pokerbrouwerij.
Iedere pokerspeler kan voor weinig geld mee doen aan de World Series of Poker. Daarvoor is in 1983 met de satelliet toernooien gestart. Het biedt gewone pokerspelers de kans mee te doen en in het eindtoernooi tegen de beste spelers te kunnen spelen.
Vanzelfsprekend worden de satellieten ook ingezet om het toernooi groter te maken, nieuwe spelers aan te trekken en de prijzenpot te vergroten. Maar de satellieten bleken direct een succes onder gewone spelers.
Er zijn inmiddels meerdere satelliet toernooien in diverse landen. Daar kan een speler in zijn eigen land voor weinig geld aan deelnemen. Naast prijzengeld is er de kans een uitnodiging te winnen voor een volgend toernooi, met uiteindelijk wellicht deelname aan het eindtoernooi in Las Vegas. Sinds 2013 worden er ook online satelliet toernooien georganiseerd.
Het is moeilijk koffiedik kijken als het gaat om de World Series of Poker. Sommigen beweren dat het toernooi en pokeren de top hebben bereikt. Anderen menen dat het nog veel verder kan groeien. Dat laatste mede doordat commerciële partijen geïnteresseerd zijn aan te haken, zoals autofabrikanten, sociale media bedrijven en anderen.
Blijven oefenen is voorlopig de beste aanbeveling. Wellicht speel jij dan ooit in de finale van de WSOP.
Talrijke schrijvers over poker namen informatie over de World Series of Poker mee in hun boeken. Helaas zijn ze niet allemaal accuraat en verschillen feiten per schrijver. Het is niet eens altijd het oudste boek dat is overgeschreven, omdat bij herdruk gegevens ook foutief worden hersteld.
Enkele boeken die we als bron gebruikten zijn:
