World Series of Poker, een geschiedenis en meer

World Series of Poker in Horseshoe

Interessante gebeurtenissen in de geschiedenis hebben vaak vele vaders, wordt wel gezegd. Dat geldt ook voor de World Series of Poker. Er zijn meerdere verhalen in omloop over het ontstaan van dit belangrijkste pokertoernooi. Verbindende factor in alle verhalen is casino-innovator Benny Binion.

Na uitgebreid onderzoek kunnen we meerdere verhalen naar het rijk der fabelen verwijzen. De hardnekkigste historie van de World Series of Poker, naast het meest waarschijnlijke verhaal, handelt over Tom Morehead. In meerdere boeken en artikelen wordt deze man geïntroduceerd. Hij zou als eigenaar van het Riverside Casino in Reno een pokertoernooi hebben georganiseerd. Daarna zou Binion hetzelfde doen in zijn horseshoe casino in Las Vegas.

Tom Morehead is echter in officiële stukken niet te vinden, ook niet als Thomas, Tommy of een ander alternatief van zijn voornaam. In de geschiedenis van het Riverside Casino komt hij niet voor. We kunnen het verhaal rond Tom Morehead sluiten met de opmerking, ‘het bracht ons een interessant verhaal over een opmerkelijk casino hotel in Reno, waarover we later zullen berichten’.

Ontstaan World Series of Poker

Het ware en meest waarschijnlijke verhaal over de oorsprong van de World Series of Poker komt ongetwijfeld van Benny Binion. Na het derde toernooi laat hij zich in 1973 uitgebreid interviewen over zijn leven. Het ontstaan van de World Series of Poker komt daarbij zijdelings ter sprake. Met zijn opmerkingen als rode draad zijn andere opmerkingen en verhalen tot een geheel te maken, tot een geschiedenis van de World Series of Poker. Waarbij je gerust nog vraagtekens mag zetten.

De oorsprong begint veel eerder dan de meeste bronnen vertellen. Kort nadat Binion in 1951 partner wordt van het Horseshoe Casino vraagt Nick Dandalos hem een pokerspel te organiseren met hoge inzet. De Griek Dandalos is een beruchte, voorkomende speler, waarvan men vermoedt dat hij maffia-contacten heeft. Binion belt zijn vriend Tony Moss, op dat moment een van de betere pokerspelers in het land.

Poker duel

In januari 1951 begint het pokerspel tussen de twee ervaren spelers. Het spel duurt tot mei van dat jaar. In de tussentijd verdient Binion veel geld door betalende toeschouwers toe te laten. Ze staan zes rijen dik achter de touwen. Enkelen mogen voor minimaal 10.000 dollar een tijdje meespelen.

Ergens in mei houdt Dandalos het voor gezien. Hij bedankt Moss voor het spel en maakt hem daarmee volgens betrokkenen 2,5 miljoen dollar rijker. Ongeveer zo’n zelfde bedrag verdient Binion met het poker duel Moss – Dandalos. Die opbrengst zet Binion aan het denken. Hij organiseert daarna meerdere pokerwedstrijden.

Benny Binion

In een eerder verhaal over Benny Binion op OnlineCasinoGround kun je lezen over zijn criminele verleden. De eerste helft van zijn leven is hij een inbreker, moordenaar en belastingontduiker. Voor dat laatste gaat hij, twee jaar na het poker duel, uiteindelijk een paar jaar de gevangenis in. Hij is dan inmiddels eigenaar van het Horseshoe Casino. Zijn zoons Jack en Ted nemen de leiding daarvan officieel over. In de wandelgangen weet echter iedereen wie er echt aan de touwtjes trekt.

Wanneer je dieper in het criminele verleden van Benny Binion duikt, ontdek je dat hij veel vijanden maakte in het criminele wereldje. Het is zijn belangrijkste reden geweest om in 1946 naar Las Vegas te verhuizen.

De uitnodiging

Na zijn gevangenisstraf organiseert Binion nog weleens een eenvoudige pokerwedstrijd in het Horseshoe Casino, dat dan officieel geen pokerruimte heeft. In 1969 krijgt hij een uitnodiging een pokerwedstrijd bij te wonen, dat in Reno is georganiseerd door Tom Moore, eigenaar van het Holiday Hotel. Het is een idee van Vic Vickrey, een marketing trendsetter in de gokindustrie.

Vickrey bedenkt de pokerwedstrijd met hoge inzetten om klanten naar het nieuwe hotel te trekken. Hij noemt het de Texas Gamblers Reunion. Het wordt een hereniging van Binion met de maatjes uit zijn thuisstaat, waaronder Tony Moss. Zijn oude vrienden zijn mannen die figureren in menig maffia-boek. Waaronder bijvoorbeeld huurmoordenaar Charles Harrelson, de vader van acteur Woody Harrelson.

De spelers wisselen regelmatig van spelwijze om de kansen te verdelen. Van draw en caribbean stud poker gaat het naar low ball, vijf kaart stud en andere varianten. De zeven kaart stud variant, beter bekend als Texas hold’em, is het meest populair. De wedstrijd duurt een hele week.

Voortzetten van goed idee

De gezelligheid en vooral de opbrengsten doen Binion terugdenken aan het poker duel met hoge inzetten, dat hij in 1951 organiseerde. Tom Moore vertelt hem dat zijn evenement eenmalig was. Binion pakt het idee op voor zijn Horseshoe casino. Zijn plan komt in een stroomversnelling als meerdere grote namen zijn initiatief ondersteunen, zoals de rijke industrieel Howard Hughes en de toen landelijk bekende sportcommentator Jimmy Snyder. De laatste zorgt voor veel publiciteit vooraf.

Binion hoeft daarna alleen nog uitnodigingen te versturen naar de top pokerspelers van het land. Volgens sommige bronnen noemt hij de wedstrijd daarin al de World Series of Poker. Maar Binion gaat bij het organiseren nog uit van een eenmalig evenement.

Eenmalig evenement

Dat blijkt onder andere uit de omzichtigheid waarmee hij zijn casino aanpast voor de pokerwedstrijd. Hij heeft immers geen pokerzaal. Dus moet hij een geld verdienende ruimte opofferen voor een wedstrijd, waar hij als bank slechts een klein percentage per pot zal ontvangen. Bij poker strijden de spelers immers tegen elkaar.

Er is ook geen prijzenpot voor de winnaar. En de winnaar wordt door de medespelers aangewezen. Het is dus, zoals de latere pokerwedstrijden en -toernooien, nog geen freeze-out. Daarbij legt ieder spelen eenzelfde hoeveelheid fiches in. De winnaar is dan degene die aan het eind alle fiches heeft. Johnny Moss wordt na tien dagen pokeren door de andere spelers van de eerste wedstrijd aangewezen als winnaar. Hij ontvangt daarvoor een beker.

De eerste wedstrijd

Het eerste toernooi kost Benny Binion vrijwel niets. Hij stelt ruimte beschikbaar en verstuurt de uitnodigingen. De publiciteit doet Jimmy Snyder. Afspraak met hem is dat Benny Binion slechts de kosten hoeft te vergoeden van verslaggevers die naar het toernooi komen.

Ted Thackrey schrijft als een van de aanwezige verslaggevers over de eerste wedstrijd. In de Los Angeles meldt hij zelden zo’n saai evenement te hebben meegemaakt. De titel ‘world series’ roept volgens hem een rijke, indrukwekkende sfeer op. Maar die had de eerste wedstrijd zeker niet.

‘Dagenlang zie je emotieloze mensen fiches heen en weer schuiven’, schrijft hij. ‘Het was in één woord saai. Dat het een norse, oncharismatische winnaar opleverde na stemming onder de spelers, hielp ook niet. Je moet een manier vinden om er een wedstrijd van te maken, een echt sportevenement met spektakel’.

World Series Toernooi

Het verslag van Thackrey steekt Thomas Preston, een van de spelers. Hij suggereert Benny Binion er een toernooi van te maken, een winnaar-krijgt-alles ‘freeze-out’ toernooi. Binion, nog enthousiast vanwege de vele publiciteit voor zijn casino, ziet een vervolg wel zitten.

In mei het jaar erop vindt de eerste World Series of Poker plaats als freeze-out toernooi. Er zijn meerdere wedstrijden op basis van pokervarianten. Uiteindelijk wordt de finale wedstrijd gespeeld door Johnny Moss tegen … ja, dat is dus niet bekend. Sommige melden dat Walter Pearson zijn tegenstander was, anderen houden het op Jack Straus. Maar Johnny Moss wint en gaat met de prijzenpot van 30.000 dollar naar huis.

World Series of Poker omgeving

De pokerwedstrijden in het Horseshoe casino zijn beslist niet het enige toernooi. Vooral in Texas worden in die tijd wekelijks pokerwedstrijden georganiseerd. Er zijn in de 50’er en 60’er jaren ook al meerdere pokerspelers die als professionele spelers rondtrekken van wedstrijd naar wedstrijd.

Dat de World Series of Poker een begrip wordt is vooral te danken aan de commerciële vaardigheden van Benny Binion. En Thomas Preston, de professionele pokerspeler, blijkt een enthousiast ambassadeur van het toernooi. Verder helpt het dat de media interesse heeft. Dat beetje geluk moet je hebben bij het organiseren van een evenement.

Tijdens de World Series of Poker spelen de deelnemers met fiches die alleen tijdens dat toernooi geldig zijn. Rondom het toernooi zijn er echter meerdere pokerwedstrijden waar met echt geld wordt gespeeld. Er is dus tijdens het toernooi voldoende leven in de pokerbrouwerij.

World Series of Poker feiten en hoogtepunten (1)

  • Meerdere bronnen melden dat er slechts een handvol deelnemers waren in 1970. Als bekende aanwezigen worden genoemd Thomas ‘Amarillo Slim’ Preston, Brian ‘Sailor’ Roberts, Doyle Brunson, Walter ‘Puggy’ Pearson, Crandell Addington, Carl Cannon, Jack Straus, Jimmy Casella, Walter ‘Bill’ Boyd, Curtis ‘Iron Man’ Skinner en Alvin ‘Titanic’ Thompson. Daarnaast waren er echter nog 23 profesionele spelers en twee amateurs.
  • Johnny Moss kreeg in 1970 na het winnen van de eerste World Series of Poker een zilveren beker. De zilveren armband, de begeerde prijs naast de geldprijs, wordt pas sinds 1976 aan de winnaar uitgereikt.
  • Thomas ‘Amarillo Slim’ Preston draagt vanaf 1972 bij aan het succes van de WSOP door veelvuldig in de media te verschijnen met zijn enthousiaste verhaal over de World Series. Hij is meerdere keren in het populaire landelijke TV-programma The Tonight Show, een praatprogramma met Johnny Carson. Preston wordt door Hollywood regisseur Robert Altman gecast voor diens film ‘California Split’, hij inspireert Kenny Rogers tot het lied ‘The Gambler’ en Preston schrijft de bestseller ‘Play Poker to Win’.
  • CBS News of Sports filmde het toernooi van 1973. Ze maakten er een documentaire van waarbij Jimmy Snyder de verteller was.
  • Hal Fowler was in 1979 de eerste amateur die de WSOP won. Hij speelde daarna niet meer mee. Maar zijn overwinning trok een jaar later wel veel meer amateurs naar het toernooi, ook voor het eerst uit het buitenland.
  • In 1979 begint Thomas ‘Amarillo Slim’ Preston een eigen toernooi, gebaseerd op de WSOP. Het heet de Super Bowl of Poker. Het is in de jaren 80 even populair, zo niet populairder, als de World Series.
  • Stu “The Kid” Ungar wint de World Series van 1980 en 1981. Wanneer hij in 1997 weer wint is hij, naast Johnny Moss, de tweede speler die de WsoP drie keer won. Daarbij blijft het, want enkele maanden later overlijdt hij aan de gevolgen van langdurig drugsgebruik.
  • In 1982 krijgt het toernooi 11 voorbereidende evenementen en organiseert men een toernooi voor vrouwen. Een jaar later komt toernooidirecteur Eric Drache met het idee voor satelliet toernooien.

Deelnemen aan de WSOP via satelliet toernooien

Iedere pokerspeler kan voor weinig geld mee doen aan de World Series of Poker. Daarvoor is in 1983 met de satelliet toernooien gestart. Het biedt gewone pokerspelers de kans mee te doen en in het eindtoernooi tegen de beste spelers te kunnen spelen.

Vanzelfsprekend worden de satellieten ook ingezet om het toernooi groter te maken, nieuwe spelers aan te trekken en de prijzenpot te vergroten. Maar de satellieten bleken direct een succes onder gewone spelers.

Er zijn inmiddels meerdere satelliet toernooien in diverse landen. Daar kan een speler in zijn eigen land voor weinig geld aan deelnemen. Naast prijzengeld is er de kans een uitnodiging te winnen voor een volgend toernooi, met uiteindelijk wellicht deelname aan het eindtoernooi in Las Vegas. Sinds 2013 worden er ook online satelliet toernooien georganiseerd.

World Series of Poker feiten en hoogtepunten (2)

  • De World Series zijn een succes. Het trekt veel publiek en de beschikbare ruimte blijkt telkens te klein. Meerdere keren wijkt de organisatie voor onderdelen van het toernooi uit naar omliggende casino’s. In 1988 koopt de familie Binion het naast de Horseshoe gelegen hotel casino The Mint. Ze verbouwen het en krijgen voor het eerst een echte, grote pokerruimte.
  • In 1989 overlijdt Benny Binion. Zijn zoon Jack, die officeel al lange tijd de zakelijke leiding heeft, krijgt daadwerkelijk de leiding. De World Series zijn dan, onder voorzitterschap van Jim Albrecht en Jack McCelland, al gegroeid tot een evenement van vier weken, twintig wedstrijden in het eindtoernooi en veel vrouwelijke en buitenlandse deelnemers.
  • De in Engeland wonende Iranees Mansour Matloubi is in 1990 de eerste niet-Amerikaanse winnaar van de World Series of Poker. Vier jaar later dringt hij ook door tot de finale tafel, hij wordt dan vierde.
  • In 1990 is de geldprijs voor de winnaar voor het eerst 1 miljoen dollar. Brad Daugherty wint dat bedrag. In 2000 gaat de geldprijs omhoog naar 1,5 miljoen dollar. Daarna gaat de verhoging van het prijzengeld voor de winnaar van de eindstrijd snel omhoog. Dat hangt mede samen met de groei van het aantal spelers. Dat is te zien aan de oplopende bedragen:
    • 2002 – 2 miljoen dollar
    • 2003 – 2,5 miljoen dollar
    • 2004 – 5 miljoen dollar
    • 2005 – 7,5 miljoen dollar
    • 2006 – 12 miljoen dollar
    • In 2007 zijn er minder deelnemers en krijgt de winnaar 8,25 miljoen dollar. De afgelopen jaren houdt de organisatie het bedrag voor de winnaar van het eindtoernooi op 10 miljoen dollar.
  • De Super Bowl was al een rivaal. Na het millennium is de World Poker Tour een geduchte concurrent. Veel bekende spelers zijn niet aanwezig op de WsoP. Maar dan wint in 2003 amateur pokeraar Chris Moneymaker het toernooi. Hij luidt een nieuw tijdperk in. Moneymaker speelt zich met online poker omhoog tot de finale en wint. Miljoenen pokerspelers identificeren zich met de sympathieke winnaar en zien dat dromen uit kunnen komen. Zijn overwinning is een enorme stimulans voor online poker en het pokerspel op zich.
  • Het World Series of Poker behoort qua prijzengeld al enige tijd tot een van de grootste sporttoernooien ter wereld. Ter vergelijking: in 2019 was de prijzenpot 80 miljoen dollar en die van bijvoorbeeld Wimbledon Tennis 52 miljoen en de Masters Golf 12 miljoen. Ok, die bedragen vallen in het niet bij de vierjaarlijkse WK Voetbal met een prijzengeld van bijna 450 miljoen dollar. Maar daar moet de winnaar de hoofdprijs van circa 50 miljoen dollar delen met minstens 10 medespelers, een aantal reserves en een bobo-organisatie.

Toekomst

Het is moeilijk koffiedik kijken als het gaat om de World Series of Poker. Sommigen beweren dat het toernooi en pokeren de top hebben bereikt. Anderen menen dat het nog veel verder kan groeien. Dat laatste mede doordat commerciële partijen geïnteresseerd zijn aan te haken, zoals autofabrikanten, sociale media bedrijven en anderen.

Blijven oefenen is voorlopig de beste aanbeveling. Wellicht speel jij dan ooit in de finale van de WSOP.

Bronnen

Talrijke schrijvers over poker namen informatie over de World Series of Poker mee in hun boeken. Helaas zijn ze niet allemaal accuraat en verschillen feiten per schrijver. Het is niet eens altijd het oudste boek dat is overgeschreven, omdat bij herdruk gegevens ook foutief worden hersteld.

Enkele boeken die we als bron gebruikten zijn:

  • '52 Greatest Moments World Series of Poker' uit 2007 van Mark Rogers. Er staan meerdere fouten in het boek. Rogers heeft het bijvoorbeeld over Tom Morehead. Verder als bron wel leuk en bruikbaar.
  • Nicolae Stefani heeft het in haar boek ‘Poker World’ uit 2014 bij de geschiedenis van de WSOP ook over Tom Morehead. Ze citeert in haar boek echter ook uit het boek ‘official rules of card games’ van Albert Morehead. We houden het dus maar op een vergissing.
  • Meest interessante en gedetailleerde boek is ‘All In The (almost) entirely true story of the World Series of Poker’ uit 2006 van de professionele pokeraars Jonathan Grotenstein en Storms Reback.
  • Boeken van professionele spelers uit de beginjaren zijn sowieso een interessante bron. Bijvoorbeeld ‘Fast Company’ van Jon Bradshaw en ‘Total Poker’ van David Spanier. Daarbij hoort natuurlijk ook het al genoemde boek van Thomas Preston ‘Play Poker to Win’ uit 1996. Persoonlijker is zijn autobiografie ‘In a World of Fat People’ uit 2003.
  • Pokerspeelster Dana Smith werkte mee aan twee interessante boeken: ‘Championship Table: At the World Series of Poker’ met professioneel pokerspeler Tom McEvoy en recreatief speler Ralph Wheeler en ‘Cowboys Full: The Story of Poker’ van James McManus. Beide boeken uit 2009.

Rene duikt het liefst compleet in een onderwerp. Dat doet hij vanuit een brede interesse en grote nieuwsgierigheid in verschillende onderwerpen. Hij legt hij het liefst onderzoeken naast elkaar over gokproblemen. Zo puzzelt Rene op een wiskundige strategie en schrijft dit uit tot een helder verhaal. Rene verbindt graag iGaming met andere thema’s waarmee OnlineCasinoGround zich onderscheidt.

Delen:
Sheldon Adelson, ‘s werelds rijkste gokbaas
< Vorig artikel
Sheldon Adelson, ‘s werelds rijkste gokbaas
Volgend artikel >
At The Sands, in een tijdcapsule door Las Vegas
At The Sands, in een tijdcapsule door Las Vegas

Laat een reactie achter