De eerste grote gokfraude – Epsom Derby, 1844
17 januari 2019
De Epsom Derby, een paardenrace voor 3-jarigen, is om meerdere redenen historisch. Laten we niet direct beginnen met de gokfraude. Maar eerst even het woord Derby bekijken. Dat vindt namelijk ook zijn oorsprong in die wedstrijd in Epsom, tenminste in de huidige sportbetekenis van het woord. Een derby is dan een wedstrijd tussen twee clubs uit dezelfde stad. Zelfs in de oorsprong van dat woord zit een gokelementje.
In 1779 organiseerde Edward Stanley, de 12e graaf van Derby, een vriendschappelijke paardenrace. Na afloop zaten de adellijke vrienden bij elkaar. Ze besloten het een officiële race te maken voor 3-jarige paarden. Zowel Edward als Charles Bunburry, een belangrijke man in de racewereld van die tijd, wilden hun naam geven aan de wedstrijd.
Ze besloten het lot te laten bepalen. Bij het opgooien van een muntje won Edward Stanley. Hij mocht de naam van de race bepalen. De graaf van Derby noemde het de Epsom Derby. De eerste wedstrijd, een jaar later, werd gewonnen door het paard Diomed van Charles Bunburry.
Voor de eigenaren van de paarden ging het bij paardenraces vooral om de eer. Maar er werden natuurlijk bij de wedstrijden ook weddenschappen afgesloten. In 1844 vond daarbij tijdens de Epsom Derby de eerste grote gokfraude plaats. Het was een schandalige gebeurtenis met doping, valse beschuldigingen, slinkse eigendomsoverdrachten, corruptie en machtsmisbruik.
De fraude werd bedacht door Abraham Levi Goodman. Hij was van joodse komaf. Dat betekende in het Victoriaanse Engeland dat je werd gediscrimineerd. Goodman werd buitengesloten bij vele activiteiten. Zijn reactie daarop was een voorkeur voor oneerlijke en later criminele activiteiten. Dat gekoppeld aan zijn ambitie en intelligentie maakte hem een gevaarlijke man zonder scrupules.
William Crockford was de grote man van de gokhuizen in London. Hij had zich daarmee opgewerkt van vishandelaar tot een van de rijkste mensen van Engeland. Zijn tegenstrever was John Gully. Hij werd van slagerszoon tot een grote man van de paardenraces in Engeland. Ze kwamen elkaar regelmatig tegen. Want ze gokten zelf ook graag en ze deden dat zowel in de gokhuizen rond Londen als op de racebaan. Ze waren rivalen. Maar Crockford en Gully hadden een ding gemeen: ze wisten de adel aan zich te binden.
Illustratie van de Epsom Derby een paar dagen later in de Illustrated London News
De populariteit van gokken in gokhuizen of op de racebaan wisselde regelmatig. En er werd altijd gesjoemeld bij de gokgelegenheden. Maar in perioden dat er minder animo was voor raceweddenschappen namen de frauduleuze handelingen op de renbaan toe. Die konden bestaan uit het gebruik van doping, meineed, corruptie en meer. In de Derby van Epsom kwam het allemaal samen.
Begin 1844 moest Crockford verschijnen voor een overheidscomité die de Gokwet wilde herzien. Hij was ziek, voelde zijn einde naderen en zat al een tijdje doelloos thuis. Gefrustreerd over het onderzoek en door zijn lichamelijke zwakte, besloot hij nog een keer een grote gok te wagen.
Drie dagen voor de Epsom Derby ging hij naar de paardenclub. Daar werd al druk gesproken over de inzet bij de weddenschappen. En hij zag daar zijn rivaal John Gully, de eigenaar van het paard Ugly Buck. Hij daagde Gully uit. Zijn paard zou niet kunnen winnen van Ratan, het paard van Crockford.
De inzet liep extreem op. Van een 8 tegen 1, ging het al snel naar 1000 tegen 1. Op 22 mei liepen de paarden de race. Officieel was de inzet 9 tegen 4 voor Uggly Buck en 5 tegen 2 voor Ratan. Maar achter de schermen hadden Gully, Crockford en meerdere vrienden van de beide heren ook ingezet.
Er stonden 29 paarden aan de start. Het begon goed. Maar de paarden verloren en daarmee raakten zowel Gully als Crockford een aanzienlijk vermogen kwijt. Later bleek dat de paarden waren gedrogeerd. Drie dagen na de race overleed Crockford.
Winnaar van de race was Running Rein, een paard van Anthony Wood. Op korte afstand volgde het paard Orlando van kolonel Peel, de broer van de toenmalige premier van Engeland Robert Peel. Het was direct duidelijk dat er iets niet klopte. Een paar dagen voor de race had George Bentinck, ook een paardeneigenaar, al aangedrongen op onderzoek naar Running Rein. Nu verhevigde hij de druk op de wedstrijdleiding.
Echter, alleen de eigenaar van het paard dat als tweede binnenkwam kon bezwaar maken. Dat gebeurde binnen een uur na de race. Daarna kwam de fraude al snel aan het licht. Niet Running Rein had de race gelopen, maar Maccabaeus, een paard van vier jaar.
Illustratie uit de Illustrated London News van 25 mei 1844. Running Rein wordt nog als winnaar genoemd.
Er volgde een rechtszaak op 1 juli 1844 tegen Anthony Wood. Deze eigenaar bleek onschuldig. Abraham Levi Goodman was de spil in het web van samenzwering. Hij had Maccabaeus ruim drie jaar eerder gekocht. Met eenvoudige zwart haarverf leek het paard op Running Rein. Daarna volgende doping van de favoriete paarden, die van Crockford en Gully, valse documenten en meer.
Na alle bewijzen te hebben gehoord, wilde de rechter het paard Running Rein zelf zien. Het paard bleek echter verdwenen. Daarop concludeerde de rechter dat fraude was bewezen. Het paard Orlando werd aangewezen als winnaar. Goodman en zijn helpers vluchtten naar Frankrijk.
George Bentinck kreeg een beloning voor zijn toewijding bij de zaak en de paardensport. Hij richtte daarmee een fonds op voor trainers en jockeys. Na de rechtszaak werden meerdere regels bij paardenraces aangescherpt. Toekomstige fraudes, zo weten we nu, werden daarmee echter niet voorkomen.
Een paar jaar geleden stond de fraude bij de Epson Derby van 1844 ineens weer volop in de belangstelling. Er verschenen meerdere boeken over de race. In 2011 bracht Nick Foulkes het boek Gentlemen and Blackguards uit. De ondertitel luidt: Gambling Mania and the Plot to Steal the Derby of 1844.
In datzelfde jaar verscheen het veel geprezen boek ‘In Search of Running Rein’ van Tony Byles. Hij schreef een gedetailleerd boek, na onderzoek in kranten, rechtbankverslagen en andere documentatie.
Vorig jaar kwam Keith Baker met een boek, The Stakes were High, over John Gully. Daarin schrijft hij ook uitgebreid over de schandalen tijdens de Epsom Derby in het laatste jaar van gokfenomeen William Crockford. En begin dit jaar werd het boek het veel geprezen boek
Voor bovenstaand verhaal gebruikten we de twee hierboven genoemde boeken uit 2011. Er zijn ook boeken van eerdere datum.
Een interessant boek is Chapters from Turf History uit 1922 van John A Severns. Hoofdstuk 6 daarvan gaat over de Epson Derby van 1844 (pdf). Hij beschrijft de race en de rechtszaak.
