Craps, geschiedenis en Meyer Lansky
17 augustus 2020
Craps is een dobbelspel. De vermeende geschiedenis gaat terug tot begin van onze jaartelling. De spelregels zijn eenvoudig. In essentie zet je in op de combinatie van twee dobbelstenen. Daarbij is 7 vanzelfsprekend het veiligst, omdat dat cijfer in combinatie het meest voorkomt (6 en 1, 5 en 2 etc).
Op OnlineCasinoGround staat een pagina met uitleg over het casinospel craps. Je kunt er het spel gratis spelen om het onder de knie te krijgen. En daarna ga je je kansen natuurlijk pakken op de online craps tafels. Hier duiken we in de geschiedenis van craps.
Voor we dat doen halen we een stukje anekdotische geschiedenis op. Daarbij kunnen we het hebben over James Bond, een enthousiast Craps speler. Maar we gaan iets verder terug naar 1915. De dertienjarige russische jood Meyer Lansky woont dan pas twee jaar in Amerika. Elke vrijdag loopt hij vanuit school naar huis. Dan geeft zijn moeder hem een pan Cholent, een traditionele stoofpot die zij de dagen daarvoor heeft voorbereid, en 5 dollarcent. Lansky moet de pan naar een bakker brengen die het gerecht tegen betaling van de 5 dollarcent in een oven plaatst tot na de synagogedienst op zaterdag.
Op een vrijdag in 1915 loopt Lansky weer naar de bakker. Onderweg heeft hij de craps spelers al vaak gezien. Hij begrijpt het spel rond de 7 enigszins en het lijkt hem een eenvoudige manier de 5 dollarcent te verdubbelen. Lansky zet zijn 5 dollarcent in en verliest. Hij schaamt zich enorm, kan niet naar de bakker en durft niet naar huis. Die ervaring is het begin van zijn criminele carrière.
In plaats van zich bij zijn verlies neer te leggen, gaat Lansky regelmatig terug om het spel te bekijken. Hij ontdekt dat craps in die tijd op die straathoeken frauduleus wordt gespeeld. De bankier speelt onder een hoedje met de spelers die met weinig geld komen en even later stapels muntstukken hebben. Zoiets opzetten kan hij ook, en beter. Een aantal jaren later maakt Lansky naam als ‘de boekhouder en architect van de Amerikaanse onderwereld’.
Craps is een kansspel dat is voortgekomen uit dobbelspellen die in de middeleeuwen zijn ontstaan. Meerdere historici vermoeden echter dat de oorsprong van het spel al veel langer bestaat. Er gaan dan verhalen over Romeinen die het rond het begin van onze jaartelling al speelden. Zij zouden varkenspoten hebben geschoren en daaruit kubusvormen hebben gehakt. Met deze op dobbelstenen gelijkende kubusjes speelden zij dan craps door de genummerde botjes in hun schild te gooien.
Probleem met verhalen rond de geschiedenis van craps is echter dat het woord craps min of meer synoniem is voor dobbelstenen. De verhalen zijn dus wellicht juist als het over dobbelstenen gaat. Maar dat wil niet zeggen dat de bedoelde spelers, zoals de Romeinen, een spel speelden dat lijkt op de craps die Meyer Lansky zag op een hoek van Delancey street in New York.
Welk dobbelspel de Romeinen ook speelden, het is geleidelijk veranderd. Zoals bij alle spellen zijn er regels toegevoegd, weggehaald en gevarieerd. Maar leidde die veranderingen tot het huidige craps?
Meerdere bronnen melden dat craps, zoals Lansky het zag en dat tegenwoordig wordt gespeeld in casino’s en online, zijn oorsprong vindt in Engeland. Bisschop Sir William of Tyrus zou het hebben bedacht rond 1125. Hij lag volgens het verhaal tijdens een van de kruistochten met zijn leger te wachten op een kans kasteel Hazarth te belegeren. Daar zou de naam Hazard vandaan komen, zoals hij het spel noemde. Helaas voor het verhaal is de Bisschop Sir William of Tyrus geboren in 1130. De kans dat hij vijf jaar voor zijn geboorte al dobbelspellen bedacht is nihil. We kunnen dat verhaal dus naar het rijk der fabelen verwijzen.
Andere versies van het verhaal spelen ook rond de kruistochten. Daarbij zoekt men de oorsprong van craps ook bij het spel Hazard. Wat op zichzelf niet verkeerd hoeft te zijn. De middeleeuwse schrijver Geoffrey Chaucer (1343-1400) noemt dat spel in zijn beroemde werk ‘The Canterbury Tales’. En wie weet schreef William of Tyrus (1130-1186) er ook al over; hij is bekend geworden door zijn boeken over de kruistochten.
Laten we het er maar over ophouden dat er geen duidelijke oorsprong is van het huidige craps-spel. De Engelsen kennen zelfs de uitdrukking ‘it’s a lot of crap’ (het is een hoop onzin). Dat geldt waarschijnlijk ook voor de verhalen over de verre geschiedenis van craps. De geschiedenis van craps is vaag en gevuld met veel speculatie.
Maar er is wel het een en ander bekend over het huidige craps. Daarbij wordt het Engelse dobbelspel Hazard als uitgangspunt genomen. Dat kwam op een gegeven moment naar het vaste land, zoals dat zo mooi heet. Het verspreidde zich via Franse steden als Parijs vooral naar zuidoost Europa. Franse emigranten, met een inmiddels enigszins aangepaste variant, en Engelsen brachten het spel in de 17e en 18e eeuw naar Amerika.
Rond 1800 woonde de Franse familie de Marigny de Mandeville al een aantal jaren in New Orleans. Ze bezat er meerdere plantages. Bernard was een onhandelbare zoon van de derde generatie in Amerika. Na de vroege dood van zijn vader stuurde Bernard’s voogd hem naar Engeland in de hoop dat zijn gedrag zou verbeteren. Maar Bernard, die later onder andere als gokker en vrouwenjager bekend werd, kwam terug met het spel Hazard.
Dat had had hij, met zijn kenis van gokken in Amerika, inmiddels vereenvoudigd en omgebouwd tot de eerste versie van craps zoals wij dat kennen. Zijn variant sloeg echter niet aan bij zijn vrienden en kennissen. Daarom introduceerde hij het op de plantage, waarvan hij inmiddels eigenaar was, aan zijn arbeiders. Die vonden het spel met zijn eenvoudige regels wel een aantrekkelijk tijdverdrijf.
De mensen op de plantage speelden craps gewoon op de grond. Anderen gebruikten in die tijd een tafeltje met opstaande rand. In de tijd van Lansky was dat bij de spelers op hoeken ook gebruikelijk. Gokken was immers verboden. Dus mocht een corrupte agent toch eens kwaad willen, dan moest de bankier het spelbord snel mee kunnen nemen.
Na Bernard de Marigny de Mandeville kreeg het spel plaatselijke regels. En er werd vrijwel altijd vals gespeeld, vooral met gemanipuleerde dobbelstenen. Om dat valsspelen tegen te gaan bedacht kaartenmaker en bookmaker John Henry Winn enkele nieuwe regels. En hij verbeterde het ontwerp van de speeltafel.
Winn, (niet te verwarren met het Wynn!) introduceerde kort na het begin van de 20e eeuw onder andere de bankier. Tot dan speelden deelnemers tegen elkaar. Met de nieuwe regels speelden ze tegen de bank. John Winn kwam ook met de regel dat je tegen de werper kunt inzetten, een maatregel tegen valsspelen door de werper. Wanneer je hem of haar niet vertrouwde gokte je tegen hem.
John H. Winn werd met zijn vernieuwingen de vader van het moderne craps. Maar meerdere personen na hem verfijnden zijn regels. Al in 1910 versloeg craps daardoor het spel Faro, dat tot dan toe het meest populaire spel was in Amerika.
